Zon, zee en strand in Thailand

Na nog een paar dagen heerlijk vertoeven in een zonnig Manly, vlakbij Sydney, werd het op 7 mei toch echt tijd om het vliegtuig in te stappen. Dat was toch wel even moeilijker dan we dachten. Met stiekem een paar traantjes in onze ogen hebben we het prachtige Australië vanuit het vliegtuig uitgezwaaid. Tijd voor het laatste avontuur van onze reis.

We vlogen om tien uur 's avonds, waardoor we mooi in het vliegtuig konden slapen om vervolgens wakker te worden op plaats van bestemming. NOT. We hebben de hele nacht in de vliegtuigstoel liggen woelen, filmpie kijken, lezen, weer een poging om te slapen, weer mislukt, filmpie kijken.... En toen kwamen we negen uur later alweer aan in Taipei, waar we een korte tankstop hadden. Even airport wifi aangezet aangezet om de tijd te doden. Ik zag een whatsapp bericht van me lieve schoonmams Marian, die ons waarschuwde. Het centrum van Bangkok werd afgeraden door politieke spanningen. De dag dat we het vliegtuig instapten richting Bangkok had het Thaise gerechtshof de premier gedwongen om af te treden. Er zijn allemaal demonstraties en blokkades in Bangkok, waardoor het centrum wordt afgeraden voor toeristen.

Onwijs vervelend om dit te lezen als je weet dat je over vier uur in Bangkok landt. Gelukkig bleef Dennis er rustig onder waardoor ik ook besefte dat ik er niet zo om moest stressen. Het voordeel was dat we al gepland hadden om de eerste dagen door te brengen op het eiland Koh Samed. Dit eiland ligt 200 kilometer van het centrum van Bangkok vandaan, dus dat kwam in dit geval goed uit.
Eenmaal aangekomen op het vliegveld leek er niks aan de hand. Een aantal pogingen gedaan om te vragen hoe de situatie was in de stad, maar ze keken ons alleen vragend aan.
We werden wel meteen geconfronteerd met het feit dat we blanke toeristen zijn in Thailand. Toen we naar een informatiecentrum gelokt werden werd ons meteen met snelle praatjes een taxiticket aangesmeerd. Wij vonden de prijs nogal hoog maar de Thaise meneer in pak niet: 'You can only buy ticket here, it's normal plice'. En ja, ze zeggen plice in plaats van price haha.
Toch eigenwijs geweest en zelf naar de taxi's gelopen, waar we bijna voor de helft een taxi kregen. Welcome to Thailand!

De taxirit duurder ongeveer twee uur. Eindelijk even in slaap gesukkeld. De taxichauffeur sprak geen woord Engels maar was heel vriendelijk en zei af en toe gewoon wat in het Thais, alsof wij het begrepen.
Ik had verwacht dat het echt een chaos zou zijn op de weg maar dat viel reuze mee, het was een rustig ritje. We werden afgezet in Ban Phe, waar alle ferry's vertrekken naar het eiland. Toen we de taxi uitstapten kwam een Thai ons meteen oppikken en hij begeleidde ons naar een vrouw aan een tafeltje waar we ferrytickets konden kopen. Super aardig, dacht ik in het begin. We konden met een slome boot of speedboot. De vrouw typte allerlei bedragen in op de rekenmachine en liet ons zien dat de speedboot de beste keuze was. Net als bij de taxi vonden we het een beetje verdacht, het was echt veel geld. Na een beetje moeilijk doen verlaagde ze de prijs en na nog meer moeilijk doen en zuchten haalde ze nog meer van de prijs af. Nog steeds hadden we het idee dat we veel te veel betaalde, maar na zoveel uren reizen en geen slaap wilden we niets liever dan die speedboot op en aankomen bij onze slaapplek. Retteketet naar Koh Samed!

Het eiland leek toen we aankwamen meteen een schot in de roos. Mooie witte stranden, prachtig blauwe zee en leuke eettentjes op het strand. Na vijf minuutjes lopen kwamen we aan bij ons resort. Ja een resort, wat een luxe. We hadden besloten dat het weekje Thailand onze vakantie was en dat alles een beetje luxe mocht zijn. We werden super vriendelijk ontvangen mét een welkomstdrankje, waarna ze ons meenamen naar ons eigen hutje met (tussen een paar boompies door) uitzicht op zee. Wat zag dat er verleidelijk uit, een groot bed met van die heerlijke witte lakens, de handdoekjes lagen klaar, hier gaan wij het wel uithouden.

Meteen onze tassen gedumpt, bikini/zwembroek aan en naar het strand. En dan moet je kiezen: handdoekje op het strand leggen of liggen op die prachtige ligbedjes met een parasolletje? Dennis vroeg bij een barretje op het strand hoeveel de bedjes kosten en dit was het antwoord: It's for flee ;)
Dat klonk als muziek in onze oren, dus hoppaaa, lekker op de bedjes gaan liggen. Inmiddels had ik wel dorst gekregen, tijd voor een kokosnoot! Wat is dat lekker, zo'n verse kokosnoot die net van de boom is gevallen.
's Avonds werd het tijd om het Thaise eten uit te proberen. Het strand wordt in de avond omgetoverd tot dinerparadijs, alle tentjes stallen de tafels uit op het strand, dus met zand tussen de tenen zit iedereen lekker rijst te happen.
We hebben onwijs gesmuld van al het lekkers wat we voorgeschoteld kregen, het liefst had Dennis een tweede ronde besteld.

Onze dagen hier op Koh Samed waren iedere dag een beetje hetzelfde. 's Ochtend ontbijten op ons resort, met echt de liefste Thaise bediening van het eiland. Ze spreken amper Engels maar doen zo ontzettend hun best om alles goed te doen. Overigens alle Thai, iedereen doet heel erg hun best voor je. In het begin een beetje ongemakkelijk dat ze je behandelen als iemand die beter is dan zij, maar zo gaat dat hier in de cultuur. Steeds een buiginkje, honderd keer 'thank you' en je stoel aanschuiven als je gaat zitten. Inmiddels weten we hoe we ermee om moeten gaan.
Terug naar het ontbijt. Na twee keer 'continental breakfast' kozen we op dag drie voor Thai breakfast: rijstsoep met garnalen. Wat een goed begin van de dag!
Na het ontbijt werd het weer tijd voor het strand, boekje lezen, beetje zonnen, zwemmen in de zee, kokosnootje. Klinkt als een echte vakantie hė?
Als de zon onder was even snel naar ons hutje om ons op te frissen. Om daarna terug te gaan naar het strand om weer een nieuw eettentje uit te proberen.

We zouden op maandag vertrekken richting Bangkok om de laatste drie dagen de Thaise cultuur op te snuiven. Tempels bekijken, naar een floating market enz. Helaas zat dit er niet in. Nog steeds wordt Bangkok afgeraden voor toeristen en wordt er zelfs gedreigd voor een shutdown, waarbij de demonstranten alle vervoer platleggen en alle straten blokkeren. Super jammer, want we hadden graag meer van de cultuur willen zien. Helaas is het niet anders. We twijfelden nog om ergens anders heen te gaan, maar besloten uiteindelijk om op Koh Samed te blijven.

Iedere ochtend lopen we langs een grote Buddha. Tijd om deze eens wat dichterbij te bekijken. Terwijl ik erheen liep kwam er een monnik aangelopen die vroeg of we mee naar binnen wilden komen in het huis wat er naast stond. We hadden geen idee wat ons te wachten stond. De monnik vroeg of we wilden gaan zitten en stelden ons een paar vragen, waaronder of we getrouwd waren. 'Is this your honeymoon?' Uhm, nou, niet echt... Toen deed hij ons allebei een armbandje om en zei: 'Now you are married'., waarmee hij ons zijn zegen gaf om te trouwen. Toen mochten we allebei nog een heel kitsch kettinkje uitzoeken met een Buddha, 'for good luck'. Super lief allemaal, maar we hadden nog steeds geen idee of wij nu de stomme toerist waren die zometeen flink moesten betalen of dat dit allemaal heel normaal was. Toen we op wilde staan vroeg hij inderdaad of we een gift hadden voor zijn tempel, die achter de Buddha stond. We gaven omgerekend vijf euro waar hij vrede mee nam. Toen mochten we nog wat foto's maken van de tempel, waar we nog meer monniken zagen.
Het kan zijn dat het allemaal onzin was om wat geld te krijgen, waar deze monniken van leven. Maar wij vonden het een leuke ervaring dus we gaan er gewoon vanuit dat alles goed bedoeld was.
En nou niet denken dat we binnenkort gaan trouwen... Dit was symbolisch ;)

Na het bezoeken van de tempel hebben we die middag een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. Zo groot is het eiland niet dus we zijn zo goed als heel het eiland over gescheurd. Een paar keer gestopt op mooie strandjes en natuurlijk ook weer even de zee in. Dennis dropte mij aan het eind van de middag op ons vertrouwde strand Hat Sai Kaew om daarna nog even met de wind door zijn haren opnieuw het eiland over te crossen.
Later ben ik nog de 'winkelstraat' in gegaan. Een Thaise straat zoals ik een Thaise straat zou omschrijven. Vol met scootertjes, streetfood, massagesalons' en een smerig luchtje. Zo ontzettend anders dan Australië, maar super om in het ECHTE Thailand te zijn.
Het leuke van Koh Samed vinden wij dan ook dat dit een eiland is waar de Thai naartoe gaan om te relaxen en om even uit de drukte van de stad te zijn. Ongeveer 90% hier is Thai en de overige 10% zijn toeristen zoals wij. Dit betekent wel dat zowel Dennis als ik regelmatig op de foto worden gezet. Soms stiekem en soms overduidelijk, gewoon recht voor je neus. Inmiddels gaan we voor ze poseren en in plaats van dat ze zich schamen (wat ik zou doen als ik gesnapt wordt) zeggen ze gewoon thank you!

Nog twee dagen en dan zitten we weer in het vliegtuig. Maar nu toch echt richting Nederland. Na zes maanden is het tijd om onze reis te beëindigen. Wat zijn deze zes maanden toch snel gegaan. Als we door foto's heen gaan kunnen we ons bijna niet voorstellen dat we dat allemaal gedaan hebben. Eerst het adembenemend mooie Nieuw Zeeland, waar we echt genoten hebben van de natuur. En toen Australië, maanden met onze eigen auto door dit woeste land toeren. We hebben zoveel geleerd, gezien en gedaan. En dan nu, het laatste genietweekje in Thailand, een mooie afsluiter.

En het einde van onze reis betekent ook het einde van de blogs. We hadden altijd zoveel te vertellen, dat de blogs vaak langer waren dan we verwachtten. Misschien waren de blogs ook wel langer dan jullie hoopten, maar toch kregen we iedere keer weer de leukste en liefste reacties!
Het reizen is ons allebei super goed bevallen, maar zonder een leuk berichtje van onze lieve vrienden en familie had het toch moeilijker geweest.
Dus, lieve iedereen, bedankt voor de leuke berichtjes en gefeliciteerd dat jullie het hebben volgehouden tot aan de laatste blog!

Tot heeeeel snel.

Liefs,

Sanne en Dennis